แบบฝึกหัดท้ายบทที่ ๔ – ตอนที่ ๓

อ่านบทประพันธ์เรื่อง “เธอชื่อชาติชาย” ของ มนตรี ศรียงค์ แล้ววิเคราะห์ตาม
หัวข้อที่กำหนด

เธอชื่อ อชาติชาย

จำได้-
เยาว์วัยเราสองระหองระแหง
เธอตัวดำกล้ามใหญ่หายใจแรง
ฉันกระย่องกระแย่งก้างเก้งนักเลงน้อย

บ้านเธออยู่เยื้องไปทางขวา
เจอหน้าก็ชกปากกันบ่อยบ่อย
ตังค์เหรียญเราเล่นขีดเส้นทอย
ใครเหลี่ยมใครหรอยก็ต่อยกัน

เธอชื่อชาติชาย-
ว่าวควายแอกลมเธอขรมลั่น
ลมตีป่านซุงขึ้นสูงชัน
ตัดเป้าฉันขาดผึงทะลึ่งลอย

ฉันโดดเตะก้านคอ – ตัวต่อตัว
เธอคํ้าหัวแล้วซํ้ากระหนํ่าต่อย
แย็บฉากแล้วสวิงฟุตเวิร์คซอย
ถีบถอยถีบถอยแล้วปล่อยฮุค

เธอจำได้ไหม ?
สอบไล่วันนั้นเป็นวันศุกร์
เราไล่เตะตูดกันจนคลานคลุก
ไปตีนุ้กด้วยกันพนันเงิน

ผ่านมายี่สิบปีแล้วชาติชาย
ห่างหายตามทางจนห่างเหิน
ในงานคืนสู่เหย้า – เรารีเทิร์น
เธอสวยเหลือเกิน – ชาติชาย

ผิวดำยังดำแต่ดำคม
กล้ามนมแน่นโหนกตะโพกผาย
มือสากเคยสาวสายว่าวควาย
เธอไม่เคยเสียดายหรือไรกัน ?

หรือเธอเกิดสับสนกับชีวิต ?
หรือฮิตตามกระแสของแฟชั่น ?
ไม่นานหรอกหนุ่มรุ่นคงสูญพันธุ์
ฮอร์โมนผันแปรธาตุหรือชาติชาย ?

……………………………..

อยากคลุกวงในตีเข่าเหมือนเก่านั้น
ลูกถีบอันตราย – ยังไม่ลืม !!
(โลกในดวงตาของข้าพเจ้า : มนตรี ศรียงค์, หน้า ๗๘)

 

แบบฝึกหัดท้ายบทที่ ๔ – ตอนที่ ๑
แบบฝึกหัดท้ายบทที่ ๔ – ตอนที่ ๒

กลับหน้าหลัก แบบฝึกหัดท้ายบทที่ ๔

Comments are closed